czwartek, 29 października 2009

true love waits



(Kiedy przywiązujesz mnie do krzesła, kiedt obcinasz mi włosy tuż przy skórze, kiedy poisz mnie trucizną, kiedy głaszczesz mnie po karku i kiedy skręcasz mi kark.)

Nie rozpadnę się w pył, nim nie dotknę mgły, lepkich motyli, białych szpiegów spod łóżka.

A wilgotne korzenie wciąż ciągną mnie pod ziemię, zamyka mi oczy, nie pozwala oddychać.  Zakłada na głowę kir rozpaczy i zaprasza do karety. 

Mianuje mnie wróżką, a ja przecież nie jestem jeszcze tak całkiem martwa.                  

Zanim złapiemy się za ręce, na łące pełnej maków, nim zatańczę dla Ciebie stworzona z popiołu i wódki, nim lekko odbijemy się od ciężkiej grawitacji, co miażdży nasze głowy, pozwól jeszcze raz utonąć w szarości poranka,

z gorącym oddechem tłumiącym płacz. 

sobota, 24 października 2009

Co teraz, ha?




Nie ma sensu uciekać ani pierdolić system, co z tego, skoro i tak wszyscy wylądujemy w tym samym zsypie odrzuconych przeszczepów i przeterminowanych tabletek. A jednak ciągle okłamuję siebie samą, ty też siebie okłamujesz, hermetyczny związek w plastikowej reklamówce, ciągłe kłamstwa, że jest jakiś cel w tej całej kampanii nienawiści, że jeszcze będzie, że spierdolimy, że nie będzie granic, geje i terroryści i zima w środku lipca i do rana na parkiecie, chociaż pot zalewa mi oczy. Łatwiej się tak żyje, fajniej się tak żyje, to nie kwas, to moja głowa, bo idąc chodnikiem wyobrażam sobie pałac Królowej Kier, brukowe kostki zamieniają się w czarno-białą szachownicę gładkiego marmuru, a zamiast brudnych tenisówek mam niebieskie pantofelki.

W wolnych chwilach lepiej jest się jednak najebać. Przejebać i przeciągnąć flakami po bruku. Młodość, huh?

sobota, 10 października 2009

niby zaczęła się już jesień






a ja ciągle żyję.

Ian byłby dumny, prawda?

Nie gubię się ostatnio w tłumie, określam dokładnie o co mi chodzi, źle sypiam, schudłam cztery kilo, nie rzucę palenia, trzęsą mi się ręce, powinnam już ogolic nogi, wczoraj obejrzałam trzy razy Factory Girl, chciałabym żyć w latach siedemdziesiątych, chyba się sprzedałam, fusy z kawy na języku, pięć stopni na dworze, muszę być idealna, będę cierpieć, nienawidzę ich wszystkich, to nie bunt, za miesiąc sezon samobójców, kurwa, nie wyrabiam się na zakrętach, chciałabym być ładna, dalej to robię, do zapisania: przestać udawać, styl i szyk, jezi, jak tu brzydko, kocham cie.